Poranna impresja

Ostatni duch z mgły
za chwilę się ulotni
uliczne latarnie
powoli już gasną

za oknem
coraz bardziej jasno
niebo bez chmur
samolot przecina

na chodniku
co dzień ci sami
trzymają się za ręce
i samotni
jeszcze nie zakochani
bo dla nich inny czas będzie

pierwszy słońca blask
rozproszył
resztki ciemności
w świata bezkresie

bez granic w nieskończoności
nowy dzień się rozpoczyna
nikt nie wie
co przyniesie

i pozostawi

kiedy
o zmierzchu odejdzie