Zabrakło

Jakże wiele mnie kosztuje
by zostawić w chwilach niemożliwości
to wszystko co mogło się zdarzyć między nami

Zbyt chłodno by mówić o życiu
za ciepło na śmierć

I wciąż ratujesz moje sny

Niebo o poranku
błękitnymi czyni oczy
a w nim utkwione
wzrastają złamane spojrzenia

Pytania słane do gwiazd
pozostają bez odpowiedzi
Cisza niczym kosa
ucina dusze marzeniom

Odległa opowieść mojego cienia
bez promienia nadziei
W powietrzu spirale łez

Nim stałeś się wierszem jaki zawsze pragnęłam napisać
zabrakło mi siły