moment nieuwagi
moment nieuwagi
ścisnąłem głowę w skroniach
na pierś zwiesiłem myśli
schowałem czoło w dłoniach
czekając aż się wyśni
ten sen co iskrę wzniecił
i znowu w nim byliśmy
szczęśliwi tak jak dzieci
dziewiczą naiwnością
nadzieję znów rozniecił
nagle zrywa się wiatr porywa nitki zdarzeń
zabiera w inny świat zostawia kamuflaże
ten wiatr zaburzył ład i stan nierównowagi
a teraz czegoś brak
wystarczył moment nieuwagi
ścisnąłem skronie w dłoniach
na siebie wziąłem ciężar
liczony w ciężkich tonach
co w świadomości pełza
że nie ma z kim go dzielić
przegrałem choć zwyciężam
choć dywan mi się ścieli
czerwienią płonnych maków
zasypiam sam w pościeli
PW
ścisnąłem głowę w skroniach
na pierś zwiesiłem myśli
schowałem czoło w dłoniach
czekając aż się wyśni
ten sen co iskrę wzniecił
i znowu w nim byliśmy
szczęśliwi tak jak dzieci
dziewiczą naiwnością
nadzieję znów rozniecił
nagle zrywa się wiatr porywa nitki zdarzeń
zabiera w inny świat zostawia kamuflaże
ten wiatr zaburzył ład i stan nierównowagi
a teraz czegoś brak
wystarczył moment nieuwagi
ścisnąłem skronie w dłoniach
na siebie wziąłem ciężar
liczony w ciężkich tonach
co w świadomości pełza
że nie ma z kim go dzielić
przegrałem choć zwyciężam
choć dywan mi się ścieli
czerwienią płonnych maków
zasypiam sam w pościeli
PW
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating