STARY WIERSZ

STARY WIERSZ


W czarnej jak sadza materii nade mną
Przerażająco dramatyczna jest aury czerń
Jak niczym nieoczekiwana eutanazja
Pijanego mgieł ukochaniem poety
Który komety pogubił gdzieś hen
A znalazł swój stary wiersz
Jak lawę na niebie
I wiatr ucichły

Zdziwienie między dwoma tchnieniami
Jest niczym kolaps gwiazdy Super Nowej
Niemoc pragnienia nieba na własność
W requiem dla złej przepowiedni
Zapisanej czarcim atramentem
W tamtym starym wierszu
Jak w lawie na niebie
I wietrze ucichłym


⊰Ҝற$⊱……………………………………………………… Toruń 5 marca '16