Cień na uwięzionej pamięci
Poecie Przemysławowi Koszeli
Razem jakoś udźwigniemy ten ciężar
Wszystko na tak twardej ziemi
swobodnie odciska złotouste znaki
- zostaniemy małomówni
Przeterminowane powierzchnie
przeterminowane wiersze
obszar do zasiedlenia słowami
- cóż jeszcze z nas samych
Trzeba umieć udźwignąć czerwień warg
rzemienne oparcia starych pleców
odrzucą nas niczym pamiętanie
- wbita w nas ciemność
o wiele za gruba ściana - -
Kieliszki wódki rozbijają ją z równą łatwością
nie da się tylko dźwigać tak ciężkich cieni
Sam nie wiem po co to pamiętam
Razem jakoś udźwigniemy ten ciężar
Wszystko na tak twardej ziemi
swobodnie odciska złotouste znaki
- zostaniemy małomówni
Przeterminowane powierzchnie
przeterminowane wiersze
obszar do zasiedlenia słowami
- cóż jeszcze z nas samych
Trzeba umieć udźwignąć czerwień warg
rzemienne oparcia starych pleców
odrzucą nas niczym pamiętanie
- wbita w nas ciemność
o wiele za gruba ściana - -
Kieliszki wódki rozbijają ją z równą łatwością
nie da się tylko dźwigać tak ciężkich cieni
Sam nie wiem po co to pamiętam
COMMENTS
ADD COMMENT