Zawiedzeni

Zawiedzeni
pełni pogardy dla siebie
wędrujemy
przez bezkresny obszar planety
Nasze oczy
wyrażają rozgoryczenie
a łzy zwątpienie
Mijamy bezlistne drzewa
niosąc w rękach pustkę
Na twarzach maluje się grymas
Słowa nie mają siły zabrzmieć
Nad głowami
płynie pieśń nadziei
zaśpiewana
przez ostatniego słowika