Otulona zimą

Otulona wspomnieniami
pożądliwych spojrzeń,
nic niemówiących ust,
odarta z resztek przyszłości,
nie oczekująca już niczego,
zapomniana za życia.

Snując się zaśnieżonymi ulicami,
nikogo nie szukając,
na nic nie licząc,
nie rozświetlając drogi
znalazła człowieka.

Spojrzał
i zobaczył w niej Afrodytę.
Zrozumiała,
że życie to nie tylko
otulina byłych świetlistych chwil-
przyszłość jest nadzieją.