Czas zły

1.
Jest taki czas, co z człowieka
Wysysa wszystkie pory roku;
Taki to czas bywa zły.
Sczerniałe lato jesieni nie czeka,
Zima wraz z błockiem się topi w rynsztoku,
A rześkiej wiosny ulotne wspomnienia
Skowytem swym płoszą złe psy.

Ref.
Lecz jeszcześmy nie pomarli,
Jeszcze nie zardzewieli,
Łzy słone nas łatwo nie strawią,
Szron skroni nam nie pobieli.
Lecz jeszcześmy nie umarli,
Jeszcześmy nie struchleli,
Póki bije w nas serce,
Pod górę będziemy się pięli.

2.
Są takie miejsca, co w człeku
Zgniatają przestrzeni pragnienie;
Takie to miejsca są złe.
Tam ciemność z nicością jasności na przekór
Tłamszą wsze zmysły złowrogim milczeniem
I wprost w ludzkiej materii duszę
Ciskają zgorzkniałą łzę.

Ref.
Lecz jeszcześmy nie pomarli,
Jeszcze nie zardzewieli,
Łzy słone nas łatwo nie strawią,
Szron skroni nam nie pobieli.
Lecz jeszcześmy nie umarli,
Jeszcześmy nie struchleli,
Póki bije w nas serce,
Pod górę będziemy się pięli.

3.
Są tacy ludzie, co ludziom
Jak kula ołowiu u nóg…
Tacy to ludzie są źli.
Jak czas ów i przestrzeń pospołu,
Z rozmysłem nie burząc cokołów,
Strącają figury na bruk.
A czasem się dziwią tym ludziom przestrzenie:
Jak to być może, że ludzkie plemię
Przetrwało,
Choć człek człowiekowi jak wróg?

Refren 2
A my wciąż jeszcze żyjemy,
Jeszcześmy nie zardzewieli,
Łzy słone nas łatwo nie strawią,
Szron skroni nam nie pobieli.
A my wciąż jeszcze żyjemy,
Jeszcześmy nie struchleli,
Póki bije w nas serce,
Pod górę będziemy się pięli.