Bezwiednie

Zatracam się
w konturach niewyraźnej
przeszłości
która ciąży
szarością jesiennej
mgły

Zaufałam
przebłyskom słońca
przyszłości
która lekkością
rudozłotej poświaty
zwiodła

Tracę siebie
w zarysie ogólnym
teraźniejszości
szczegóły mówią
same sobą
spadam