(Essay) Gdzie się wszystko uściśla

tak się gdzieś zapisze bacznie, tak się uwzględni to gdzieś głęboko, suwerennie, sformalizuje się w myślach, w walce z rzeczywistością, utrwalając się przy tym i dając się wykorzystać do świadomych pragnień, pewnie powiecie, mi się to nawet nie śniło, nie bywałem w tamtych stronach, i zawsze jakbym czegoś szukał omijam wszystko co ważne, ale właśnie, co nam to może powiedzieć, o ile przez sen?
Łakomie tak też powracamy do tego co zostawiamy na jawie, jakkolwiek nam tylko ucieka, jakkolwiek to chcemy zapisać, tak zmienia się w to czym jesteśmy zapisani, do czego możemy powrócić, do świadomych naszych części wtórnych zależności, przywiązań, naszych potrzeb, które dzielimy jak skórkę, na każdą wyprawkę w nieznane, w coś co zawsze możemy wypożyczyć, co zawsze może nas przechytrzyć, mogłoby, to się nie dopisać, nie zrealizować się całkiem jak chcemy, nie zlepić się w to co mamy, pokazać za wiele, za tyle co sami potrafimy sobie zgotować, wyważyć, lub upiec jak na jednym ogniu jak pieczenie, jak każdy sen który nowe wnosi, i trapi, uwiera, który poleca się na przyszłość, choć jeszcze bardzo zaledwie, jak tylko potrafi. Jakoś blisko nas się trzyma nasze życie, jakbyśmy się czasem nie chcieli obudzić, jakbyśmy zwlekali przed wstaniem, przed mobilizacją i stawieniem czoła, droczącemu się i tak nie chcianemu dniu.