Zmartwienia

author:  Fidelel C Xd
5.0/5 | 1


W swym domku wiejskim pośród pól
Łagodnie znoszę życia ból.
Latem doświadczam ciepłych burz,
Nie mając żadnych zmartwień już

Tonę w tym krwią rudym polu,
Zagłębiony w ran ich bólu.
Wśród grobu tak wielu istnień
Nie mając wciąż żadnych zmartwień

W obliczu dzikich emocji
Szukam brzegów populacji.
Odwiedzam dalekich krewnych,
Zmartwień wciąż nie mając żadnych

Gdy ciemność niebo nawiedzi,
Zabroni zdrajcom spowiedzi.
Serce miej twarde jak kamień
I nie miej żadnych już zmartwień

W.K
25.11.2015



 
COMMENTS


My rating

My rating:  

:)

No tutaj musze przyznac , ze Twoja to jest zankomita poezja. Teraz juz rozumiem ...wszystko.
25.11.2015,  Calvados