Zmówiny

"Dawno dawno temu za siódmą rzeką"



Przyszli kumowie w gustownych strojach

na progu kłaniając się grzecznie

jednako byli w dobrych humorach

więc się witali serdecznie


prosimy siadać wyrzekł gospodarz

przy naszym skromnym stole

a gospodyni choć już nie młoda

pobiegła ciasto kroić


w niedługim czasie stół zastawiony

jak na weselu u wójta

były tam wszystkie słodycze świata

i oczywiście wódka


gdy już po jednym kumy wypili

zaczęło się istne piekło

bo się zaczęli spierać o wiano

żeby się nic nie upiekło


początek miły całkiem nieśmiały

od bezbolesnych kuksańców

wreszcie ogniwa nie wytrzymały

zrywając kagańczy łańcuch


damy na wiano goście orzekli

dwa mydła oraz miednicę

cztery koszule spodnie i szelki

i nienagraną kliszę


a my dajemy - mruknął gospodarz

ręcznik, dwa prześcieradła

nowiutkie zgrzebło, koła do wozu

i tysiąc gramów sadła


tak się wzajemnie licytowali

w miarę wypitej wódzi

aż wreszcie miarka im się przebrała

kum wrzasnął daj kumie buzi



po trzech butelkach i kilo bryndzy

wór darów tak się rozwiązał

wnet pękły wszystkie blokady nędzy

każdy z bogactwem się wiązał


gospodarz krzyczał wciąż w niebogłosy

aż ściany w szwach się zatrzęsły

a goście gromko mu wtórowali

my damy jeszcze więcej



ja dla swej córki a ja dla syna

wrzeszczeli wszyscy z przejęciem

buty filcowe futro z szynszyla

pszenicę żyto i jęczmień


ja dom zakupię dla pary młodej

wille w bogatej dzielnicy

a ja samochód zagrzmiał gospodarz

taki jak Robka Kubicy


my damy wszystko - co tylko mamy

piszczały głośno kumeczki

do swoich szklaneczek wciąż dolewały

świeżo skroplonej wódeczki


tak się bogactwo wciąż pomnażało

iż sami się dziwili

dopiero wtedy dziwić przestało

gdy wszystkie trunki wypili


nazajutrz rano - gdy wytrzeźwieli

błagali syna i zięcia

wiesz co syneczku Ty nasz aniele

może byś poszedł na księdza.