nauczka

Dajże mi wreszcie już spokój
najcichszy i przenajświętszy
Odejdź złych wieści proroku
mój lęku natchniony największy

Dlaczego musisz tak szumieć
wstrząsać falami rozpaczy
że już nie zdążę zrozumieć
że już nie zdążę zobaczyć

Nie maluj mi włosów na siwo
nie chowaj się w mojej skórze
Już znam najsłabsze ogniwo
w mej prostej zwierzęcej naturze