Zwyczajny człowiek
zwyczajny człowiek modnie obuty
strojny w jedwabie i wizerunki
złote wyłogi i banialuki
(na twarzy maski a w dłoniach sznurki)
idzie w szpalerze smutnych tancerzy
trochę się modli (choć w nic nie wierzy)
gmatwa przejrzystość
hołubi bzdurki
cel ma zmętlony
a wzrok zasnuty
pędząc w przód z prądem - żąda i rości
czasem bryluje
często się stacza
nad człekiem niebo pełne miłości
a on się tarza w czarnych rozpaczach
środek ciężkości zmienia do potrzeb
nierzadko wchodzi w cudze manowce
cały sens życia to ciągła praca
i bój by liznąć błogiej wolności
RC 27.10.15
strojny w jedwabie i wizerunki
złote wyłogi i banialuki
(na twarzy maski a w dłoniach sznurki)
idzie w szpalerze smutnych tancerzy
trochę się modli (choć w nic nie wierzy)
gmatwa przejrzystość
hołubi bzdurki
cel ma zmętlony
a wzrok zasnuty
pędząc w przód z prądem - żąda i rości
czasem bryluje
często się stacza
nad człekiem niebo pełne miłości
a on się tarza w czarnych rozpaczach
środek ciężkości zmienia do potrzeb
nierzadko wchodzi w cudze manowce
cały sens życia to ciągła praca
i bój by liznąć błogiej wolności
RC 27.10.15
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating
Moja ocena
dzięki Ren :)My rating
...
"nad człekiem niebo pełne miłościa on się tarza w czarnych rozpaczach"
Właśnie...
Moja ocena
Jak diagnoza społeczna.My rating
My rating