Naiwnie by tylko

Najlepiej jak zaczniemy ubywać
ciężkie i twarde słowa w zwroty
w nieśmieszne niedosłyszenia
w uchybienia wdzięczności

można by tak czasem nieroztropnie tylko
mniemać podle o schyłku zamykanym w czułość
w nagminne, w naiwne, lub w jakieś inne,

można by tak choć tylko nie zupełnie i nie całkiem tylko
odłożyć wszystko na puki teraz. Na puki inną chwilę,

zapomnieć się bez reszty, bez cienia ni chwili.

Pewnie mnie nie znów za mało, pewnie też na próżno
pewnie można też nie móc wyszarpać ni wydrzeć.

Tak że nieśmiesznie znów zerkam i trwonię ten pościg
za byle, za chwile, za tyle, w mniejszym niż tego stopniu
nie bardziej niż tego bym wolał,

rozumie się samo, czasem tylko,
choćby przez tylko i tylko przez samo,
i niezwłocznie powiadomić wszystkich
o mniejszych lub większych zmianach.

Naiwnie by tylko.