Psalm niepokornych

Świecie nieboski pod niebem
arko tonąca odwiecznie
pokłonu ci składać nie będę
i klękać błagając cię nie chcę

Nie wiem czy wyklniesz mnie w progu
- tak chyba by było najprościej
czy skażesz mnie na nadzieję
gdzieś w labiryntach szarości

Mogę cię kochać do granic
czas mój dla ciebie wypalić
ale nie klęknę przed tobą
- to jedno chcę w sobie ocalić


Świecie nieboski pod niebem
arko tonąca odwiecznie
pokłonu ci składać nie będę
bo żalu do ciebie mieć nie chcę

Może to kiedyś zrozumiesz
- tu przecież tak mało wystarczy
zanim drzwi za mną zatrzaśniesz
może mi zdążysz wybaczyć

Bo kocham ciebie do granic
czas mój dla ciebie się pali
ale nie klęknę przed tobą
- to jedno chcę w sobie ocalić