NIM POWRÓCĄ ŻURAWIE…

NIM POWRÓCĄ ŻURAWIE (1)

Jak odczarować
pędzący czas
i zwolnić sługi jego oddane
klepsydr, zegarów
złych kalendarzy
echa zatrzymać jak…
pośpieszny świat
w zachodach Słońca
wschodach nad ranem

Łąki zielone… złocone łany
gdzie zadrżeń serca
wypływa rzeka
przez przejść w szczelinach
luster strzaskanych
choćby w marzeniach
inny tam może…
lepszy świat czeka
którego ja… i ty czekamy


NIM POWRÓCĄ ŻURAWIE (2)

Podglądając niebo
z Księżycem za pan brat
przez dusz gwiezdne konstelacje
wpatruję się w oczu twych tęskność
ufność źrenic
… za nim

Nim przetrzesz je… takie inne
jakby nie istniały
w wszechświecie wątpliwości
nim powrócą żurawie
… gdzieś nad ranem

Podglądając noc
z Marsem za pan brat
wpatruję się w nią jak w bukiet róż
zatrzaśniętych w milczeniu
przebudzonych nieprzetłumaczalnie
… za nim

Nim przetrzesz oczy… inne takie
jakby nie istniały
w wszechświecie wątpliwości
nim ze mną powrócą żurawie
… gdzieś nad ranem

I… nim skreślę te pierwsze dwa słowa
w wierszu dla ciebie przy kawie

⊰Ҝற$⊱………………………………………………… Samotnia - 1 października '15