miłości nie ma

mam ci powiedzieć co jestem dziś warta
złożona z kości czaszki i kości ramienia
zaprzęgnięta w doznania z wyścigów go-karta
wyłowiona na krótką chwilę z cienia

tyle co warte wspomnienie miłości
jak powiem,że gówno mnie ona obchodzi
to uwierzyć musisz w realność kastrata
jak to napiszę to powiesz,że prosta myśl
odwrotnością kąsa

przestać nazywać co się urodziło
odbierać od życia negację swych doznań
wierzysz w chwytliwą sprawiedliwość
czy najprostsze padnij -powstań?

nie narodziła się we mnie żadna przypadłość
która przytwierdzić mogła do istnienia
wrak czy wrażliwość mnie dookreśla
jestem wrażeniem pantomimą słowa?

można obu wynieść pod niebiosa
Apollina jako wredną małość bytu
Dionizosa z pieprzoną udręką miłości
bądź zatoczyć koło nad potęgą mitu
i prawdę przyjąć najprostszą
że miłości nie ma.