Balonowe pieski w krainie kaktusów

Balonowe pieski w krainie kaktusów

życie nie rozpieszcza szybując do celu
który wciąż nieznany
(chociaż zgadujemy)
z kolejnym oddechem w smutku
czy weselu
codzienność przygina niziutko do ziemi

w palcach drżą marzenia
w głowach syczą węże
nadzieje wirują (wywróżone z fusów)
my idziemy strojni w fikuśne uprzęże
balonowe pieski w krainie kaktusów

niebo skrzy bezmiarem
ludzie zdobią ciała
wachlarz sztucznych gestów i wydęte usta
rajskie pióra wabią choć sens się oddala
błyskotki
grzechotki
a pod nimi pustka

RC 4.08.15