Stambuł (Istambuł)

miasto jak labirynt
monstrum z sercem
porost wypełzający z błękitnej wody
bez określonego kształtu
wspina się na brzegi Europy i Azji
a one twarzą w twarz
przeglądają się w lustrze Bosforu

w kalejdoskopie zapachów
pieczone kasztany
smażone ryby
dumnie kręcące się kebaby
drażnią nos korzenne przyprawy
i spaliny uliczne
a na ustach smak soli

miasto pełzających kontrastów
stare z nowym
czyste z brudnym
przepych z biedą
wielkie z małym
nędza i rozrzutność
wszędzie improwizacja życia i przetrwania

na każdej ulicy kłania się historia
Bizancjum Konstantynopol
dziś pulsujący turecki Stambuł
miasto otwarte na wszystkie świata strony
w zgiełku euroazjatyckiej wieży Babel

życie toczy się tu jak wszędzie
tylko zamiast dzwonów
muezin z minaretu
nawołuje do modlitwy
Allahu akbar...
Allah jest wielki