mojej duszy duszno

mojej duszy duszno

moja dusza się przydusza
lekki bezdech łapie stale
moja dusza wciąż wymusza
abym wietrzył ją przy szkwale
bym otwierał swoje okna
wyobraźni i fantazji
aby czasem pot ją oblał
byśmy czasem razem zmarzli

mojej duszy duszno moja dusza stęka
choć ma rację słuszną dla mnie to udręka
ona się wyrywa czasu wciąż chce uszczknąć
bo ją byt rozrywa bo jej ciągle duszno

moja dusza przyduszona
ogłuszona niestałością
życia pędem rozogniona
chce na boki gdy ja prosto
gdy ja mówię że mam wiele
ona cierpi w niedostatku
wieczny natręt w moim ciele
jak chcę ciszy ona wiatru

mojej duszy duszno...

mojej duszy przyduszonej
wciąż tłumaczę sens bez sensu
że są plany niespełnione
i marzenia nie na miejscu
lecz się wniosków nie doczeka
ten mój pusty głos na głuszy
nie dociera do człowieka
że ta dusza ma mnie w duszy

mojej duszy duszno...

pw 2015.07.23