WIERSZ, W KTÓRYM…

WIERSZ, W KTÓRYM… SKRYŁ SIĘ CZŁOWIEK


Marzenia… te z krainy skąd baśnie
Maj miniony dawno rozmaił
Wrzesień już dojrzewa
Łąka jak rzeka płynie wpław z wiatrem
Więc z wiatrem się uniosę, ulecę w nieznane
Rozmyję się w wietrze… na zawsze
W ogrodach zdarzeń wśród bluszczów
Gdzie cień lilii biało biały już ziewa…
Usypia zapach niecierpka i niezabudki
Jak radości i smutki
W warkocz życia misternie splatane …

Zasypia nawłoć w miodnych aromatach
I zmęczenie w skwarze zaraz przyśnie
Rozścieli posłanie na drzewach
Rozpłynie w rozwianych traw nieładzie
W marzeniach… tych z krainy skąd baśnie
W wierszu, w którym skrył się człowiek
Zasklepił w nowiu szklanej kuli
W swym remedium na zatrzaśnięte milczenie
Skąd dystans do nieba jest tylko złudzeniem
Skrył przed światem… tam właśnie
Co mu ten odpowie ?


Toruń ……………………………………………………………… 1O lipca '15



A JEŚLI ZROZUMIESZ WIERSZ…?


Marzenia są z krainy baśni
Maj dawno je rozmaił
A wrzesień dojrzewa
Łąka płynie wpław z wiatrem
Więc rozmyję się na wietrze
W ogrodach zdarzeń pośród bluszczów
Jak niecierpka a może niezabudki zapach
W misterny uplecione wzór…
Radości i smutków

Zasypiają zioła w miodnych aromatach
I zmęczenie w skwarze zaraz przyśnie
Ułoży swe posłanie na drzewach
Rozpłynie w traw nieładzie
Z marzeniami z krainy baśni
Jeśli zrozumiesz wiersz, w którym… skrył się człowiek
Zasklepił w nowiu szklanej kuli
Tam właśnie…
Co mu odpowiesz ?


Samotnia …………………………………………………… 17 września '14


Ps.
To typowy przykład ewolucji utworu w czasie (po czasie)