Na przełaj na oślep

Na przełaj na oślep

Zapaskudzony świat idzie na oślep
Na przełaj pomiędzy płaczem

Dobrze ze czasem można spotkać
Pana co chwiejnym krokiem idzie
Jest wreszcie z kim pogadać o życiu

Posiedzę sobie z nim na ławce
Albo pohuśtam na huśtawce
Pośmieję się do koślawych chmurek
Nakarmię parę głodnych przepiórek

Dobrze że czasem deszcz zapłacze
Wtedy prawość w kałuży zobaczę
Pogłaskam mokre kamienie i ślimaki
Wykrzyczę -...” przecież Bóg też kocha „pokraki”/alboż/