piosenka gniewna

piosenka gniewna

wije się zawija zwija
pręży swe zygzaki cięte
w skosy i motywy kręte
bezlitosna gniewu żmija

swym oślizłym brzuchem płaskim
bowiem stóp jej stwórca nie dał
znaczy ślad jak czarna kreda
w biało brudnej tafli piasku

dreszcz agresji drży na ciele
bo jej instynkt każe stale
schwytać w locie swą ofiarę
i w ofiarnym złożyć dziele

pysk rozwiera by wydusić
obraz piekła lub mordoru
już nie sposób zejść z jej toru
stanie się co stać się musi

ruchem szybkim jak błysk noża
tnie powietrza lepką pustkę
by zabójczym jadu chlustem
wzniecić tępy bólu pożar

ślepa furia beznamiętna
w jednej chwili scala w jedno
to co trafia w sztuki sedno
piękno gniewu i gniew piękna

pw