Rozkwitnąć konwalią

Tak bym chciała rozkwitnąć konwalią;
gdzieś pod lasem, wśród wiotkich paproci.
Chcę odurzać zapachem w noc parną
i otwierać się cała na dotyk.

Niepokoje zakopię pod dębem
i popatrzę na wschód okiem ptaka,
lecz bez kwitnień dla ciebie wciąż więdnę,
nie odbita w twych oczach - nijaka.

Wdycham zapach jeziora i pokrzyw,
z grawitacją się biorę za bary.
Wiem, odnajdę nasz księżyc do wiosny
i odrodzę się w dźwiękach gitary.

RC 15.02.15