Wiersz Spontaniczny Numer Chyba Osiem

I
Gdy ziewać już pocznę,
już się nie produkuję,
ale się staram produkować,
ale...

II
Sieć służy rozmawianiu
i siedzeniu, słuchaniu...
słuchaniu rzeczy ścisłych
albo niepewnych.
Napawanie się dźwiękami
skrzeków krzeseł
jakichś tam... obrachunków
przyjaciela.

III
Oto dramatyczne chwile:
Pudełeczko patyczków
z dolepioną główeczką siarki.
Pełna główeczka
na patyczku wątłym,
słabym wobec rozgrzanym
płomieniom po obtarciu
główki z dramatyczną
draską.
Czasami trudno rozgrzać
emocję, dlatego
patyczkiem o draskę
potrzeć należy raz następny.
I następny i raz drugi.
Aż buchnie buch!
Wulgaryzmów płomień strzeli
albo namiętność się rozpali...
Człowiek zaklęty jest w ogniu,
jak i jego istnienie.
Potem, wypalony patyczek
wyzionie tylko resztki
pokornego dymu,
pozostawi ulotny zapach,
który rozleci się w powietrzu.
Jeśli jest istnienie,
i pamięć istnienia,
jest i powietrze.

IV
A idę spać