niedziela siódma rano

lubię ciszę
zwoje przewietrzonych myśli
z pomarańczową falą słońca
wlewającą się do wnętrza pokoju
zahipnotyzowany brakiem
ruchu powietrza
wyłuskuję z ciszy
słowa z pomysłami
na dzień które
czas nie zdoła
zagospodarować

półkulę mojej szczęśliwości
zanurzona w epifanii
naciąga optymizmem poranka

a za oknem skrzeczy
teraźniejszość