względnie

patrzą na siebie
wzrokiem na wskroś
czy było kiedyś inaczej
wymazał z pamięci bieg lat
lekki uśmiech w kąciku
niekiedy warknięcie na pozór
nic nie czeka brak pośpiechu
wzajemny jest tylko nadzór
szeroki zasób nastrojów
systemem klocków układanych
ostatni przystanek w poczekalni
szorskich dłoni niepewien dotyk
przypomina niezaradność początku
znających dzisiaj siebie na wylot
przezornie wyrachowanych