Audycja

Przyjacielowi Ninie Wiolettcie Malinie


w nocy
już mocno po północy
przez uchylone okna świadomości
wbiegły po cichu dźwięki
znanej radiowej melodii
i głos trafiający w sam środek duszy
mówiła wolno z wdziękiem jak by czas
nic z dawnego obrazu nie skruszył
czytała wpis którego nie napisałem
była pogodna jak majowy poranek

łapczywie chwytałem każde słowo
chciałem zapytać o której kończy
by znów delektować się z nią rozmową
zagadnąć czy czas jej się nie dłuży
czy lubią jej programy aniołowie
tak samo jak kiedyś ludzie
w pośpiechu nie wiedziałem o co pytać
wszak nie wypadało przecież o zdrowie
chciałem powiedzieć że wciąż myślę o niej

lecz zanim zadałem pytanie
usłyszałem na nie odpowiedz
ja wiem jak bardzo jesteście samotni
lecz kiedyś spotkamy się po tej stronie

i naglę fale radiowe zaczęła zanikać
choć w ustach moich wiele było pytań
w eterze snu zadźwięczała cisza

za oknem padał deszcz
jego szelest po szybie
brzmiał jak modlitwa