To idzie młodość

Nie mają poczucia ciągłości historii
Ta przez pięćdziesiąt lat wyczyniała harce
Dlatego piszą ją po swojemu
W pamięci

Ci co mogliby być zworą
są na krawędzi, nie mają już sił by uczyć
Przekazują tylko obrazy,
do zawieszenia w rzeczywistości
Tak jak im pasuje
Po swojemu

Bo każdy chce być skądś
i żeby jego historia trwała od tysiąca lat
Jeszcze nie potrafią powiedzieć
jaką wersję historii otrzyma
następne pokolenie
Czym nakarmią pustkę