po co?

po co?

znów piszesz wiersz i nie wiesz po co...
komu? dla kogo? wleczesz pług,
ryjąc w tej kartce późną nocą,
spłacasz tym pewnie jakiś dług

nie sądzisz chyba że ozłocą,
że Ci wawrzynu włożą liść...
z pytaniem w oczach: chłopie, po co?
mają dla ciebie złudzeń kiść

jaki jest cel i czemu służy?
ani to dobro ani zło
jak zatopiony kwiat w kałuży
ciągle ociera się o dno

dłubanie w słowach czasem tylko,
pomaga przeżyć duszy ryk
zwykle dociska smętne ryłko,
do blatu stołu, tłumiąc krzyk

mówią że przetrwa tylko sztuka,
lecz czy to sztuka? proszę Cię...
dla nich to kurzu ślad na butach,
co z tego że dla ciebie sens...?