skoro nie

skoro nie

więc przyszedł wieczór i ranka skrawek
niby jak co dzień całkiem jak nigdy
po nocy dziwnej trochę dziurawej
w odczuciu smutku z posmakiem krzywdy

jak zwykle "miałaś" jak często "ale"
no bo "ponieważ" albowiem "przecież"
nie chcąc na dywan wylewać żali
niezrozumieniem duszę kaleczę

skoro nie myślisz o mnie kiedy idziesz spać
czy ze zmęczenia czy ze znużenia
to chyba smutny dla mnie lecz dobitny znak
że mnie tam nie ma po prostu nie ma

skoro nie czujesz chęci aby wysłać myśl
zajęta innym ważniejszym sensem
gdy ja niepewność ciszy w ustach muszę gryźć
to czemu jestem skoro nie jestem?

angażowana w dwustu procentach
w rzeczy niełatwe lecz nieuchronne
łagodnie tonąc w cudzych odmętach
o swoich troskach możesz zapomnieć

oczekiwanie - niemądry nawyk
czy uleczalny nie mam pewności
zatem pielęgnuj istotne sprawy
ja jestem tylko cieniem jasności

pw