wyjśc z siebie

zaporzyczone z głowy nuty
dziś wyśpiewuję melodyjnie
wyciągam ze świata ułudy
w życie co wszystko przyjmie :
w udręczonego stanem ciała
wprowadzam nowe wątpliwości
i pytam siebie czy to mało
chcieć się odkleić od nicości
w zawrotnym tępie autostrady
pędzę swój umysł przez urwiska
żeby zostawić tam tyrady
na piękno znowu spojrzeć z bliska
nic tak nie nudzi jak pudełko
z szarej tektury posklejane
w którego włożyć można bełkot
z wszystich mądrości poskładany
znużona pustka z szarej cegły
pustaka lub materii ciekłej
wypełnia luki tych poległych
na skutek woli zbyt uległej
kręcąc się wokół zewnętrznych stanów
i wewnętrznego głosu rozsądku
nie stworzę już kolejnych planów
ani też nowych wątków
wychodząc z siebie może gdzieś dojdę
albo przynajmniej spróbuję
inaczej wyjdę na niedojdę
albo co gorzej na szuję.