Zamyślenie II

Mnożyłem, drzemiąc, przestrzeń razy czas
Powstała pramasa jak folia
z ziaren grafenu

A wszystko po to
żeby mogły na siebie oddziaływać
Nieskończenie wielkie grawitacje
gwiazd na nieskończenie małe
ziarna czasoprzestrzeni

Teraz już mnie nie dziwi
że się zakrzywia
Niczym usta zblazowanej celebrytki