pokutne głowy

cienie ponurej przeszłości
wiszą nad winnymi głowami
osobista gilotyna
aktywna dopiero w przyszłości

głowy czekające na wyrok
z nadzieją na dożywocie
boją się ścięcia
tkwią w wiecznej trwodze

bywają często pełne zasług
społecznym udziałem
win odpuszczenia rachunek
na myśli własny dług

nieraz a nawet wielokroć
odpowiedzialność omija
losu przycisk na gilotynie
żyj i czynem płać

kiedy już głowa jakaś poleci
z echem w prasie i sieci
był to łapczywiec narowiony
poczucia winy pozbawiony

morał tego wiersza

bezkarnie broić możliwe jest
na pokucie fundamentuje świat
kogo na odpustę nie jest stać
temu jest skromnie żyć