Marzenia człowieka w wieku dojrzałym

igrzyskami zapełnione kolorowe ulice
w dżungli zdarzeń powtarzane twarze
na smartfonie zapisane fotografie
barwne jak majowa tęcza milczą
i my jeszcze wciąż razem
po właściwej stronie cienia
ziemią spękana od słońca
dzień coraz bardziej
zbliża się do czarnej ściany
za którą czas zegarom się wymyka

pomarszczone przez czas
maski statystów naszej sztuki
nie zdradzają tęsknoty
za tym o czym nie marzy motyl

człowiek zawsze chciał być wolnym
o bagażu trosk pod którym się ugina