Moja matka

W swoich uczuciach była jak wezbrana rzeka
zalewając mój świat falami swej miłości
wypełniając po brzegi zakątki naszych serc

kiedy dzień pakował w kufry światło dnia
a zmierzch rozkładał czarne prześcieradło
na starej maszynie zszywała moje sny i
rozprute jak niebo w burzowa noc portki
spełniając prośby kapryśnego jak kwiecień
chłopca zawsze skorego do kolejnej zwady
ona zawsze z tym samym spojrzeniem
w łagodnym pogodnym odcieniu

które dzisiaj już tylko spotykam
na pożółkłych fotografiach

i choć jeszcze słyszę jej głos
moje wspomnienia są jak
niedbale zwinięty kłębek wełny
przypominający moją dawną modlitwę
mówioną pospiesznie na okrętkę

Bogu na ofiarę sobie na pociechę