*****

Październik ozłocił połacie. W dowód
bogactwa, ostrą linią odciął się od firmamentu.
Dróżki pokryte siateczką szczelin –
niczym spękane usta – wężem łusek
suną ku zalanym winem wzgórzom.

Przez uchylone okno – życzliwie,
z bukietem chryzantem – wprasza się wiatr.
Olbrzymie kule złota i miedzi
pachną tak intensywnie tylko jesienią.
Wspaniały kontrast dla krzewów azalii.

Wdycham rześkie, pozbawione
miejskich wyziewów powietrze.
W zaciszu koron, tajemniczym trelem
zanosi się ptak – po czym milknie.

Z komina wzbija się smużka dymu,
oczarowuje korzennym aromatem.
Nie drażni już nawet krakanie wron –
nie sądziłam, że kiedyś za nim zatęsknię.

Uśpionym zmysłom wystarczy muśnięcie,
by wznieść się ponad wrażliwość.


©Ivka Nowak, 23 października 2014