CMENTARZ NA PERE LACHAISE

W październiku drzewa na Pere Lachaise
przybierają barwy wielkich malarzy
mruczą pod nosem pomników
uśmiechem alei otwierają tęsknotę
w narożach sen historii
zastygłe gwiazdy w tkankach chmur
przechodzą cieniem twojej krwi

rudy kot pręży się w słońcu
na nagrobku Morrisona
suknia Edith Piaf
i szelest liści pod stopami
niektórzy robią sobie zdjęcia
przytulając wieczność niewzruszoną
milczenie światła i posągów

w październiku - na Pere Lachaise
jeszcze tyle słońca -
drzewa zmieniają się w ludzi
i skrzypią drzwi wielkiego Teatru
Witkacego i Mrożka





/Paryż, 2009 (Josephine)

J Ś L