Na zakręcie (akrostych)

A ja jestem, proszę pana, na zakręcie.
Gnam na lewo, choć na prawo pachnie bez.
Nie zabiegam już o złudne wniebowzięcia.
Inną ścieżką, po ściernisku, przyszło biec.

Echo woła, a my siebie wciąż niepewni.
Słońce wzejdzie, proszę pana, będzie bal.
Za niedługo ręka w rękę, słodko biedni,
Kartofliskiem odpłyniemy w ckliwą dal.

A na wiosnę gniewnooki Mars się schyla,
Ona czekać już przestanie - zmiana ról.
Szczodrzy święci moc rozwiną, aby sprzyjać
I spod stóp nam wyparuje czarna sól.

Ech, pan także na zakrętach często bywa.
Cienie kładą się na drodze burząc szyk.
Kiedy razem zanurzymy się w odpływach,
Aniołowie nam uchylą gwiezdnych drzwi.

RC 4.08.14