Kiedy kąsa gad

Schodzi coraz niżej
po zmurszałej nitce lewej nogawki
wyhodowany po mistrzowsku
nierozważnie
niczym błąd w lekarskiej sztuce
wycieka poprzez palce

Schodzi w złożonej przypadkowo
przestrzeni kąsania
pragnie
co go pomija
prosto w wylot długiego korytarza nogawki
za którym zaskoczenie i wilgoć
oraz statystyczna zapadnia w nazwie własnej

Wciąż niżej
w wielki świat gorącego mięsa
kąsanego z zimną krwią

Mówiąc szczerze nitka
korytarz
krew
mięso
wilgoć
i zapadnia nogawki
zdają się wykraczać poza swoje
kompetencje

Poprzez wąską pępowinę nazwy własnej
toruje sobie zawiłość
zawieszony pomiędzy obłudą a modlitwą

Schodzi wyhodowany perfekcyjnie
u progu namiętnej
bezmyślnej bliskości
z myślami drugiego człowieka


mój gad
ukryty pod płaszczem piekła
wybrukowanego dobrymi uczynkami