Pozłacane wysychanie

Pozłacane wysychanie




Jestem pełen człowieka
z drugiej ręki.

Jestem jego bolesnym, nieufnym trwaniem,
kiedy dłonie nie objaśniają mu snów.

Jestem pełen człowieka.
Tylko, od czasu do czasu, wypluwam
co zasuszone.

Gasnę z nim w jego czasie.
Pragnę pozłoty,
wprost na nieobjaśnione ręce.

Schnę po wodzie
pełen jego buty.