Osaczony przez życie

Nie pasuję do żadnej ramy
mojej wymyślonej codzienności
inny mikroskopijno prawdziwy
zagubiony w wąwozie
pospolitych grzechów
pełen szczerych
naiwnych uśmiechów

Nikifor przeflancowany
z południa na północ
nieraz bywam różą to
cienia swego strugą
w labiryncie zdań
szukam własnej drogi

nieproszony
trafiam na niezapisane
kartki pustej strony
bywa że bywam
milczący jak księżyc
to znów pogodny
jak płomienie wiosny

czasem to jeszcze ja
czasem konik polny