Kończy się kanikuła

Narasta gęstość poziomic pot wypala oczy
mimo niestosowności podnosisz głowę
szczyt w zawoju chmur
Ciągle to samo od sześćdziesięciu lat

Niezbędne są drogowskazy by nie błądzić
twój głos wybija się z chóralnego pomruku
w każdym razie potrzebna Wielka Busola

Znów zerknięcie w górę
cień wątpliwości ma kształt węża
szybko rozdeptujesz mu głowę

Trzeba wiary że w każdym tumanie mgły
ukryty jest wierzchołek Giewontu

Jeszcze kilka kroków i dotkniesz chmur