Wszystkie części szarady 3

III

Czerń przecież –
końcówka ostrza zaślepiona, zadziwiona,
rozpromieniona przez niewidzialną pięść księżyca.

Cóż – tylko księżyc –
jego nocna łąka i jej widzialność.
( Jej sensu istnienia nie odkryje żadna krowa
i jej uboczny produkt mleka
o odpowiedniej zawartości tłuszczu i datą produkcji
podaną na spodzie opakowania ).

Mleko, krowa i czerń nobilitują łąkę,
choć niewidzialną.

Wzlatuje ku sztucznemu światłu,
pozornie świecącemu światłem własnym,
a jego czerń rozrywa mnie skutecznie,
nawet na zatłuszczone serca.

Zrywa słońce i chłodno przerasta
białe lobby pustelników,
bo tylko pustelnikom i poetom
miliony razy wykorzystany motyw - -

czerń odbita aż do obrzydzenia
w przereklamowanych łzach.