Uwolnienie.

Wtulona w miękkość
jaśka
dożywała niedożyte

łzami uznała
matecznik swój

pachniesz mamą
pobrzmiało
niczym libretto

rozgościło w jestestwie
tym co widzialne
i niewidzialne

odessało
odprowadziło
boleści

przyjęła
wdzięcznością
błogosławiąc chwilę

uwolnienia.

/EMc