Tren z poszumami

Latarnikowi z Faros - śp. Jerzemu Bilewiczowi


w którym momencie
w życie człowieka
wtęczyła się poezja

Trudno jest zredukować myśl do czarnego punktu.
Wejście takie zaróżowione i pachnie poziomkami.
Bez żadnych zbędnych zdobień. Poza cieniem.

Drzewa zamarły. Poszumy ucichły na uprawianej
ziemi. Dzień w połowie przerwał wiersz o nocy,
a podobno wtedy łatwiej. Naszkicować lot
spadającej gwiazdy. Na jednym oddechu.

Jednak nie wystarczy pisać pytaniem. A tyle ich
na białych kartkach. Teraz odłogiem leżą jak pole
po którym błąka się wiatr od morza. W ciemnościach.
Czarnych a może jeszcze czarniejszych.

Latarnik zszedł z posterunku. Zabrał wszystkie lampy
i niezapisane słowa. W ciszy je ukrył i poszumach
wszystkich drzew. W pęknięciach kory rodzą się słowa.
Nawet nie słowa. Jeszcze nie nazwana słoność.




motto z wiersza ś.p. Jerzego Bilewicza Poszumy