tam gdzie ważki

jest granica niewidzialna
ledwie wyczuwalna

kroplą na wargach
zastyga ciepły krzyk
w bezruchu

na dłużej zatrzymane
kroki w nieunikniony przedświt
jaśnieje linia lasu

na skraju
delektuję się smakiem
jeszcze pozostał
tam gdzie ważki
szykują się do lotu

ot tak