*****

widziałam w nim niebo
obleczone w liryczność
łagodnie i miękko każdym porem
uwalniał nadzieję

rozbłyskał światłem
jakby pękały w nim beczułki energii
przemieniając wszystko w słodycz

mimo tych cudowności
nie wypełniłam ust szaleństwem

oddałam się melancholii

w smutku kochałam i tęskniłam
marzyłam o deszczu
który misternie wygrywa sonatę
wlewa się życiem w cielesność

a dźwięki jego niczym świętość
wzbudzają pragnienie ufności


©Ivka Nowak, 23 czerwca 2014