Wenus na Marsie

Długie pół roku trwał
stan nieważkości
kosmicznej męki
naszej rozłąki

leciała na niego kursem
obliczonego namiaru
sygnałem wielkiej przygody
ja jeszcze w drodze stałem

lądując u niego kontakt
zerwała znikła z orbitu
w ślepym czerwonym kurzu
mózg prałem w burbonie

śniłem jej śmierć na Marsie
bez tlenu wody wegetacji
strasznie cierpiąc za karę
wpadła wczoraj oddać klucze

wyglądała niesamowicie.